Sprawdź objawy zespołu Cushinga u psa

Zwiększona produkcja moczu (z możliwym nietrzymaniem moczu i/lub nadmiernym pobieraniem wody)

Czy zauważyłeś, że Twój pies wymaga częstszego wypuszczania do ogrodu? Czy napełniasz jego miskę z wodą parę razy dziennie? Czy Twój pies budzi Cię w nocy, ponieważ ma potrzebę oddania moczu lub zdarza mu się siusiać w domu, chociaż wcześniej zawsze zachowywał się bez zarzutu?

Jeśli tak, to nie jesteś sam. Większość właścicieli psów z zespołem Cushinga opisuje występowanie takich objawów. Rzeczywiście, najczęściej obserwowanymi objawami klinicznymi w przebiegu tej choroby są nadmierne pragnienie i konieczność częstszego wyprowadzania psa na dwór, aby mógł on oddać mocz.

Nie znany jest dokładny mechanizm odpowiedzialny za to zjawisko, jednak uważa się, że podwyższony poziom kortyzolu upośledza wchłanianie zwrotne wody w nerkach. Oznacza to produkcję większej ilości moczu, a w konsekwencji Twój pies jest zmuszony częściej się załatwiać.

Wraz z oddawaniem większej ilości moczu, pies traci wodę. Jest to kompensowane nadmiernym pragnieniem, nie należy jednak ograniczać psu dostępu do wody.

Jeżeli zaobserwujesz, że Twój kiedyś wybredny pies teraz niemal pochłania jedzenie i chce więcej, lub zachowuje się w inny sposób, na przykład stał się bardziej agresywny i broni swojego pożywienia, powinieneś omówić to ze swoim lekarzem weterynarii.

Kortyzol ma bezpośredni wpływ na metabolizm, a więc i na apetyt Twojego psa. Kiedy podwyższa się jego poziom, zwiększa się również łaknienie, co może prowadzić do opisanych powyżej zmian behawioralnych.

Istnieją trzy przyczyny, dla których pies z zespołem Cushinga może być bardziej narażony na zakażenia układu moczowego:

• Nadmiar kortyzolu we krwi osłabia układ odpornościowy psa, sprawiając, iż staje się on bardziej podatny na zakażenia
• Mocz wytwarzany przez psa z zespołem Cushinga jest często bardzo rozcieńczony i z tego względu mniej toksyczny dla bakterii. Są one w stanie łatwiej się namnażać – co prowadzi do zakażenia
• Z uwagi na to, że większość psów jest trzymanych w domu, unikają one oddawania moczu w mieszkaniu, co prowadzi do wypełnienia pęcherza moczowego dużą objętością moczu. To z kolei może być przyczyną osłabienia mięśni pęcherza i sprawiać, że Twoje zwierzę będzie bardziej podatne na infekcję.

Pojedynczy epizod zakażenia u młodego psa raczej nie będzie wynikiem zespołu Cushinga, jeśli jednak często odwiedzasz swojego lekarza weterynarii z powodu objawów infekcji u psa, bez wątpienia powinieneś podejrzewać zespół Cushinga.

Zwiększone łaknienie może sprawiać, że Twój pies będzie przybierał na wadze, jednak może on wyglądać, jakby przytył o wiele bardziej niż wskazuje na to jego rzeczywista masa ciał. Wynika to z zaokrąglenia brzucha – określanego mianem beczkowatego brzucha.

Beczkowaty brzuch obserwuje się u psów z zespołem Cushinga na skutek współistnienia wielu czynników:

1. Osłabienie mięśni oznacza, że mięśnie brzucha rozciągają się pod ciężarem narządów wewnętrznych Twojego psa
2. Jeden z narządów, wątroba ulega powiększeniu i staje się cięższa – zwiększając tym samym rozmiar brzucha
3. Tkanka tłuszczowa ulega przemieszczeniu do jamy brzusznej – zwiększając masę utrzymywaną przez mięśnie brzucha
4. Zgodnie z tym, o czym wspomniano w części poświęconej zakażeniu dróg moczowych, psy z zespołem Cushinga często utrzymują w pęcherzu moczowym duże ilości moczu, co stanowi kolejny element zwiększający masę brzucha i powiększającą obrys jamy brzusznej

Kortyzol jest hormonem katabolicznym, który prowadzi do rozpadu białek tkanki mięśniowej. A zatem wzrost jego stężenia może przekładać się na zwiększoną utratę masy mięśniowej.

Może to oznaczać, iż Twojemu psu trudniej wstawać, wskakiwać na sofę czy wchodzić i schodzić po schodach.

Osłabienie mięśni dotyczy całego organizmu, również mięśni oddechowych.  Jeśli ta grupa mięśni ulegnie osłabieniu, może to skutkować nadmiernym zianiem. Uważa się również, iż kortyzol może oddziaływać bezpośrednio na tę część mózgu, która kontroluje oddychanie.

Gdy zespół Cushinga jest wywołany nowotworem przysadki mózgowej, uznaje się, że ospałość może być wynikiem podwyższonego stężenia hormonu ACTH. Kortyzol również może wpływać na szlaki sygnałowe w mózgu, prowadząc do tego, że Twój pies więcej śpi i ma mniej ochoty na aktywność ruchową.